İncel terimi, başta masum bir tanımlama gibi görünse de, zamanla karanlık bir ideolojiye dönüşerek kadın düşmanlığının en belirgin formlarından birine evrildi. "Involuntary celibate" yani "istemeden bekâr" anlamına gelen bu kavram, romantik veya cinsel ilişki yaşayamayan erkekleri tanımlamak için ortaya çıktı. Ancak günümüzde incellik, sadece yalnızlık çeken erkekleri değil, bu yalnızlığın suçunu kadınlara yükleyen ve onları aşağılayan bir topluluğu ifade ediyor.
İncelliğin en büyük sorunlarından biri, bireyin kendi mutsuzluğunun sorumluluğunu üstlenmek yerine suçu dışsal faktörlere atmasıdır. İnceler, kadınların yalnızca "elit" erkekleri seçtiğine, kendilerinin ise dış görünüşleri ya da sosyal becerileri yüzünden bilinçli olarak dışlandıklarına inanırlar. Bu inanç zamanla öfkeye dönüşerek, kadınları şeytanlaştıran, onları "kötülüğün kaynağı" gibi gösteren bir zihniyet yaratır. Oysa ilişkiler karmaşık sosyal dinamiklere dayanır; bireyin iletişim becerileri, kendini geliştirmesi ve insan ilişkilerini anlaması, romantik başarısını büyük ölçüde etkiler. Fakat inceller, bu gerçeği kabullenmek yerine, kadınları suçlamayı ve nefret duygularını pekiştirmeyi tercih ederler.
Bu toksik düşünce yapısı, yalnızca bireysel mutsuzluğu artırmakla kalmaz, aynı zamanda toplum için de tehlikeli hale gelir. İncel topluluklarında bir araya gelen bireyler, birbirlerini sürekli olarak daha radikal düşüncelere iterler. Başlangıçta yalnızca hayal kırıklıklarını paylaşan erkekler, zamanla kadınlara karşı nefret dolu söylemler üretmeye başlarlar. Sosyal medyada ve çeşitli forumlarda yayılan bu ideoloji, kadınların "cezalandırılması" gerektiğini savunan tehlikeli söylemler doğurur. Bunun sonucunda, geçmişte incel kültürüyle bağlantılı şiddet olayları yaşanmıştır; kadınları hedef alan saldırılar gerçekleştirilmiş, hatta bazı inceller bu saldırıları "haklı" görerek övmüştür.
İncelliğin bir diğer zararı, bireyin kendisini geliştirme ve hayatını iyileştirme şansını elinden almasıdır. Kendi mutsuzluğunun nedenlerini dış dünyada arayan kişi, öz eleştiri yapmaz ve değişim için çaba göstermez. Bu da, bir kısır döngü yaratarak kişinin yalnızlığını ve topluma olan öfkesini artırır. İnceler, romantik ilişkileri imkânsız hale getiren düşünce kalıplarına saplanır ve kadınları düşman olarak gördükleri için onlarla sağlıklı ilişkiler kuramazlar. Bir yandan sevgisizlikten ve yalnızlıktan şikâyet ederken, diğer yandan potansiyel partnerlerini aşağıladıkları için gerçek bir bağ kurma ihtimallerini de ortadan kaldırırlar.
Sonuç olarak, incellik bireyin hem kendisine hem de çevresine zarar veren bir düşünce sistemidir. Kendi içindeki öfkeyi ve tatminsizliği kadınlara yönlendiren bu topluluk, yalnızca bireysel mutsuzluk yaratmakla kalmaz, aynı zamanda toplumsal cinsiyet eşitliğine yönelik tehditler üretir. Oysa çözüm, nefretin içinde kaybolmak yerine, bireyin kendisini geliştirmesi, sağlıklı sosyal ilişkiler kurması ve başkalarını suçlamayı bırakmasıdır.